پریشان حالی

پریشان تر از اونیم که حاله خودمو بدونم  و بدونم چی دارم  می نویسم ،فقط می خوام بنویسم . 

نمی دونم چم شد دوباره که حالی به حالی شدم یه آن تغییر حالت دادم و از شادی و سرور تو خودم فرو رفتم و غرق شدم در افکاری که منو گم می کنه که منو درگیر می کنه که خلا را عمیق می کنه که منو میم و نون خالی می کنه .که تهی می شم از هرآنچه هستم و روی می آورم به هر آنچه در خواب و رویا می گذرد و من ،من دیگری می شود سوای دوران و زمان کنون و می شود تهی ! هیچ کس ! 

حباب می شوم در دستان کودکی لجوج و بازیگوش که سعی در نابودیم داره و می شکنم هر لحظه و با صدای خنده اش کابوس دوباره و دوباره تکرار می شه و من هر دفعه می ترکم و می کشنم و صدای خنده  

صدای خنده  

صدای خنده   

و 

صدای خنده  

من با انگشتی سوراخ می شوم و نابود  

باور کنید با یک تلنگر  !
 

من حبابم .بعضی می گویند متضادم و بعضی متناقص و بعضی محکم و استوار گویند و بعضی دروغگو و بازیگردان و بعضی می گویند خوب  

و من هیچ یک نیستم و من آدمم  

و من احساس دارم و من قلب دارم و من بدی دارم و من خوبی دارم و من می خواهم که خوب باشم هر چند همیشه مقدر نیس 

و من دوست دارم قدرم بدانند و عاشق شوم و عاشق بمانم   

هر چند از همه آنها می ترسم   

 هر چند که عاشقی بلد نیستم  

 هر چند دوست داشتن هام از سر خود خواهی است   

دلم سخت تنگ است و دلم سخت گرفته  

م.ا.ر.ج.ا.ن.ی.ک.ا امشب همون نگاهی را لازم دارم که بارها و بارها بهم انداختی و نجاتم دادی از فکرهای مسموم و بیهوده   

من گاهی از اینکه آدمم و خودخواه شرمم می شه . 

کاش می تونستم  ........  

 دیشب فهمیدم یکم بزرگ شدم و می تونم شکایت نکنم و می تونم غر نزنم اما هنوز .... 

کمکم کن 

همین !