خاله محبوبه عزیزم بعد از چند ماه درگیری با سرطان و در حالی که رو به بهبود بود و گفته بودن درمان جواب داده به علت خیلی نامعلومی که بیشتر احتمال ترس از کرونا و حدس آمبولی داده میشه جان به جان آفرین تسلیم کرد . خاله عزیزم یکشنبه 28 اردیبهشت ساعت 10 ونیم شب در صورتی که نیم ساعت احیا میشدتسلیم شد و رخت از این دنیا بست.روحش شاد و یادشگرامی. ی
سال نو شد و سال خیلی خیلی نو بود چون تا به حال سابقه سال نو همراه با قرنطینه و خونه نشینی و بدون حتی 13 بدر سابقه نداشته . شرایط خیلی خاص و تمام جهان در گیر .
مدتها بود نمی تونستم بیام اینجا و الان خوشحالم که این جا می تونم بنویسم .
زندگی تو شرایط الان برای من یه مجهول چندوجهی وتمامت تصمیماتم درگیر این شرایط است.
امشب قلبم تیر کشید. مرگ گاهی بهترین گزینه برای جاهای خالی که تو با عشق پرشون کردی و به چشم دیگران نمییاد .
خودمو چماله کردم تو مبل ، کلی ظرف نشسته و حال در هم و اتاق پر از لباس هم انتظارمو میکشن ! اپلیکیسن ایرانصدا حالمو خوب کرد ، یه چیز خوب و با ارزش که اصلا باورم نمیشه رایگان باشه ، چه فرهنگ سازی عمیقی ! خدابانو یه معلم باحال بی منت تبلیغ مدرسه را کرده بودو برام فرستاد ، من یهو حالم دگرگون شد ، انگار رو بال فرسته هام ، خدا کاملا درکم میکنه که رنجورم ، می خوام برم ظرفها را بشورم و اشپزخونه را تموم کنم ، حال مرتب کنم و با جارو دستی جارو کنم ، من یه شکاف عمیق میبینم
سلام ، امروز با یه خوشحالی عمیق و یه غم و گلایه عمیق و قدیمی تموم شد !
آموزش و پرورش بالاخره بعد از ۴ سال تلاش قبول کرد . تلاش و نیت خیر خانم کشاورز ، اقای ابراهیمی و رستمی برام یه دنیا ارزشمنده و خدا را شاکرم برا حضور اونها ، این تایید بدون حمایت و همراهی حمید و دایی و خانواده اش و مامان و بابام برا نگهداری از سپهر و همراهی محمد حسین امکان پذیر نبود و چقدر شیرینه بعد از کلی زحمت ، بالاخره موفق بشی ، و چه شیرینه تجربه ناب این تلاش ها ،
غمم عمیقه ، از حس تنهایی عمیق ، نمیدونم چقدر تو عمق وجودم حسرت هست و چقدر گوشه و گوشه های دلم پر از ترک ، عمر چقدر زود میگذزه و چقدر اطراف ادم می تونن تو حال خوشت تاثیر گذار باشن ، حال دل من اما خیلی خوش نیس ،
دلم می خواست حمید به چشمام زول میزد و یه عاشقانه دلنشین ،یه چیزی که ته ته دلت را بلرزونه و شادی عمیق بهت بده بهم میگفت !! وای حسرتا که حمید مرد این دلبرانه ها نیس ، با کار و تللاشی که برا من و کارم می کنه ، واقعا دوست داشتنش قابل لمسه ، اما عاشقانه نیس ، شاید چون من زنانه نیستم ، از اول هم ظرافت زنانه ای نداشتم ، این روزها اما نیاز دارم به شنیدن عاشقانه های دلبرانه ، این روز ها که کار زیاد مدرسه ، سر و کله زدن با وروجک سپهر و چسبندگی بیش از حدش به من امانم رابرده ، این روزها که دغدغه مند همه چیزم ، گاهی یه دوست داشتن بدون مقدمه عجیب حال ادم خوب میکنه اما افسوس که یار ما اهل دریغه ! بارها ازش خواسته ام ، به جد ! با التماس ! اما اهلش نیس !
من زن ایده آلش نیستم ، کدبانو و آشپز می خواد ! یکی که از صبح بپزه و بشوره و بسابه و بچه داری کنه ، خونه اش برق بزنه ، خونه نشین باشه ، اما من رویاهامو همیشه دارم ، خونه داری اولویتم نبوده و نیس ، بارها که ازش خواستم حرف عاشقانه بزنه ، یه خاطره عاشقانه بگه ، حالمو خوب کنه ، گفته نه که کارهات خوبه ! خونت تمیزه ، غذات همیشه امده است ، و من تو ته ذهنم مرور میکنم و آرزو میکنم کاش مرا برای خودم دوست داشتی ، بی هیچ توقعی ، بی هیچ دلیلی ، من را خودم را دوست داشتی ، در کنار این آرزو ، شاکرم من حداقل دوستش دارم به خاطر خودش ، با تمامی کارهایی که من از آنها متنفرم ، با تمام تنهایی که سالهاست مرا به کلنجار کشانده ، دختر شاداب روز های جوونی کم کم داره رنجورر و دلزده میشه ، مادری کردن حال خوب می خواد ، عشق می خواد ، دلنگرانم ،الان که باید حالم خوب باشه ، سنگ ترین بارها رو دلمه ، دیشب خوابم برد و سحری براش نپختم ، برنج و مرغ داشتیم از دیروز ، افطار با اینکه حالم خوب نبود ، با اینکه سپهر آویزونم بود ! با اینکه سیب و پیاز نداشتیم ، گوشت و گوجه پختم ! وقتی اومد ! افطاری و سحری برا خودش خریده بود ! بی اینکه به من بگه ! من شکستم ! ته ته دلم عهد کردم به سپهر یاد بدم و ازش بخوام زنش ! نیمه اش ! کسی که بهش برای یه عمر زندگی بله گفته را بشنوه ! بفهمه ! شاعرش باشه ، همدم باشه و همیشه بی بهونه ، ناگهانی ، براش هدیه بخره ، شیرینی که دوست داره بخره حتی اگر مضر ! از کوچکترین کارش تشکر عاشقانه کنه ، خاطره بازی شیرین کنه ،همه ما ادمها نیاز داریم بشنویم و بهمون یاداوری بشه که ما تو زندگی اطرافیاتمون و عزیزانمون عزیزیم ، وقتی دریغ میکنیم ، حالشونو بد میکنیم ،
امروز با خودم عهد کردم منتظر نباشم حمید منو دوست داشته باشه ، مهم اینه من خودنو دوست دارم ،
من پر تلاشم و از کار ترسی ندارم ، دنبال رویاهامم ، می خوام به در آمد دلخواه و جایگاه دلخواهم و خوایته های شخصی و تفریحی خودم برسم ، من یه مادر شادابم ، نهایت تلاشم را میکنم صبور باشم و برا سپهر درست وقت بگذارم ، من تو اوج بن بستی و خستگی بلدم راهی باز کنم یا بسازم ، بدترین حالمو خودم خوب میکنم ، من باید برم دنبال رویاهام ، هیچ کس رویای ننو نداره و نمی تونه بر اوردش کنه ، برا تمامی لحظاتی که تلاش کردم و میکنم خدا را شاکرم ، من شخصیتمو و زندگی مو دوست دارم ، از اینکه حمید ازم راضی نیست ناراحتم و تا جایی که بتونم تلاس میکنم به در خواست های اون پاسخ بدم ،دوره حال بدیمه ، دو روز دیگه دوباره یادم میره چقدر دلم عاشقانه می خواد .
جمعه ۳۱ فروردین ۱۳۹۷ آقاجون اسمانی شد .
من موندم کلی خاطره !
من موندم حج سپهر و میذگره و دیگه باید بسازیم !
من موندم یه صدای خنده دلنشین وخاطره یه دستهای نحیف و ابروهایی که دیگه من مسئول چیدنشون نیستم !
من دیگه آقاجون و بابا امیر ندارم ، من دیگه هیچ کس را ندارم خودم را براش لوس کنم ، برم بهش سر بزنم و لذت حضورشو مزمزه کنم ، آقاجون رفت ، به قول خودش غریب و بی کس بود ! چون مغرور و تو دار بود ، غمش را هیچ کس نفهمید ، قوی بود ، روحیه بالا و با گذشت ! واقعا قدرت اله اسم برازنده ای بود براش ،
بابا غمگینه ، یه لحظه از فکر اقاجون بیرون نمییاد ، گریه میکنه ، مرد که گریه میکنه یعنی غمش اینیدر عمیقه که جز گریه مرهمی نداره ،
من به خاطر سپهر خودمو میگیرم ، اصلا نتونستم اونجور که باید و دلم می خواست باشم و خدمت کنم ، چه این اواخر و چه این روزهای سفر کردنش
ته ته دلم میگم آقاجون خوش به حالت راحت شدی ، راحت شدی و ما را ناداحت کردی
بعد رفتن باباامیر ، مرگ اونقدرها برام دور نیس ، خیلی دلم میخواد بدونم لحظه مرگ چه به سر ادم مییاد ،
مرد مغرورم ، کودکی ام ، نوجوانی ام ، جوانی ام ، مادریم در کنار تو پر از حس ناب بود ، پر از ماجراهای لذت بخش ، پر از حرفهای به یادماندنی ، من دلم برات تنگه تنگ تنگ
همین طور که ۲۱ ساله دلم برای مادربزگ خوب و مهربونم تنگه ، همین طور که ۳ سابه دلم برا باباامیر تنگه ، و همین طور که بیش از یکماهه دلتنگتم اما شاکرم که تو سرحالیت دیدمت و تصور ذهنی ام همون پیرمرد قوی و دوست داشتنی و مهربون و با وقار همیشه ام هست ،
رفتنت مثل یه حادثه برام موندنی حالا آعاز سفر کردنه تو خوندنیه !!!
پ.ن روزهای پیش رو روزهای سختیه ، باور و تصور ما در مقابل هم هستن ، شیرازه یه خانواده با رفتنت از هم در رفت ، امیدوارم روزهای پیش رو خانواده از هم در رفته را به مرز نابودی نرسونه .
پ.ن از اوم دوپا همه چی بر مییاد
باید ترسید از قلب شکسته و آه نهان و نگاه نافذ پر از غم ،
ما برای دل به دست اوردن یه لحظه فرصت داریم و برا دل شکستن ثانیه !!
من طاقت دیدن غم هیچ مردی در توانم نیس چه برسه شکستن یکی از مردهای نزدیک زندگیم
سلام
سال نو مبارک
امروز ۴ مین روز از فروردین ۹۷ ، و من با آهنک بهت قول میدم سخت نیس برگشتم به ۱۰ سال پیش ! چقدر حال و هوای اون روزها پر از خاطره است ، اون موقع مجرد بودم ، مادر نبودم ، ۳۰ ساله نبودم ، عید ۱۳ روز کم بود ، گشت و گذار و سینما و کوه و مادک تو عید جز واجبات بود ، بابا امیر عزیزم زنده بود ، آقاجون سلامت و سرحال بود ، الان خوشی های خودشه داره ، حمید عزیزم و سپهر نازنینم اومدن ، ارامش و خوشی جنسش فرق کرده ، انگار مسئولیته آدم از سرخوشی میکوبونه به سنگ ! خوشحالم که عیدی هست و دید و بازدیدی ، خوشحال تر اینکه تو اوج جوانی خاطرات بامزه ای دارم که بخوام یادشون کنم و ازشون لذت ببرم ، الان تمام همراهان گذشته من یا فقط یار دارن یا یار و فنقلی دارن و این خیلی بامزه است .
سال خوب و خوشی داشته باشین
سپهر ( یک سال و دوماهه) چند کیلویی مامان ؟
سپهر ۱۰ !!!
سپهر یکی بردار !
سپهر دوتا !!
نو نو نه نه امممم هههه ، دایی ، نکن . دست نزن ، دست بزن ، دستت درد نکنه ، هاپ ، اسب ، ساعت ، دت . ات ، هپ
دنیای یک سالگی فرزند الوچه ت تر از خامی و جوونی ۲۰ سالگی .
دقییا بعضی وقتها به یه نقطه میرسی که انگار نقطه آخره ! یا باید بعد از اون بپری یا سقوط کنی
من بعد از کلی رنج و سختی ، کلی خود خوری ، احساسات سرکوب و خستگی یکساله مادر شدن . تصمیم گرفتم نقطه آخر را تو این لحظه بزارم ، یا پرواز میکنم برای همیشه ، یا سقوط میکنم .
چون خسته شدم از خواستن ها و نشدنها ، از انتظارات بیهوده ، از تعریف ها و خوبی های ظاهری و باطنی که دلم میخواست بشنوم و ببینم و ندیدم ، من خسته ام ،
من امدم انسانی را بال دهم ، تحقیر کار من نیس و الا با زخم کلام کاری میکنم کارستان !من ادم این دست بدخوردها نیستم .
سلام ، دقیقا من الان ۳۰ سالگی را دو روز است که تمام کرده ام ! حدود ۱۱ ماه است مادری میکنم در حق پسری فرشته خوی ، مهربان ، نازنین و دوست داشتنی که نفس من و حمید به نفسش بند شده و هر روز شیرین تر ، شیرین زبان تر ، دلبری هایی ناب تر از خود نشان میدهد و برده امان از دل و دین ما !
این روزها شهر شلوغ است ، حال بد محیط زیست ما ، الودگی هوا ، بی بارانی و زلزله گرانی و هرج و مرج شهر ارامش و امنیت را نشانه گرفته ، من در این لحظه در نقش یک انسان بالغ در جامعه خواستار حق و عدالت هستم اما از هرج و مرج بیم دارم به عنوان مادر فرزندم ! هیچ گاه جنگ و ناامنی تصمیمات درستی نبوده و نخواهد بود ، اول باید از خودمان شروع کنیم ، خودمان دزد و فاسد نباشیم ، عوام فریبی نکنیم ، با نام دین و اعتقاد تاراج نکنیم ، رحم کنیم ، همراه باشیم ، بگذریم ، حرف حق و راست و صادق بزنیم ، درستکار باشیم ،دزد را رسوا کنیم ، فاسد را رسوا کنیم . نگذاریم با نام دین و اعتقاد تاراجمان کنن ، از حرف حق و راست و درستکار دفاع کنیم ، مطالبات خود را شفاف ، روشن و یه حق بخواهیم ،
حق گرفتنی است ،
کاش از تاریخ ورس بگیریم ، شتاب زده و ناپخته عمل نکنیم ، کاش از تادیخ درس بگیرن ، هیچ قدرتی به هیچ احدی وفا نکرد ، ای کاش اشتی ملی ، معیشتی عالی ، فعالیت خودانگیخته و رونقی چشم گیر رخ دهد ،
از خودمان شروع کنیم .